ป๊าของก้อย

ชื่อเรื่องคือป๊าของก้อย แค่จั่วหัวก็น้ำตาไหลแล้ว :) ไหลด้วยความระลึกถึงและคิดถึง นี่ก็ใกล้ครบ 1 ปี หรือ 365 วันที่ป๊าไม่อยู่ นับจริง ๆ ก็ 351 วันที่ป๊าไม่ได้อยู่กับพวกเรา ก้อยคิดถึงป๊าตลอดเวลา คิดถึงทุกวัน แต่ละวันมันก็จะมีกิจกรรมอะไรต่อมิอะไรที่ทำให้ก้อยได้ระลึกถึงป๊าเสมอ ๆ แม้กระทั่งเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ เช่น ขนมต่าง ๆ นานาที่ป๊าชอบกิน ก้อยก็คิดถึง อยากซื้อแต่ก็ไม่รู้จะซื้อไปให้ใครกิน ทุกวันนี้บางทีก้อยก็รู้สึกเหมือนอยู่คนเดียว ขาดหลักทางใจ แต่ละวันก็ต้องพยายามหากิจกรรมทำให้แต่ละวันมันผ่านไปได้เพราะหลาย ๆ ครั้งพอป๊าไม่อยู่แล้ว ก้อยก็รู้สึกว่าชีวิตมัน meaningless เหลือเกิน เหมือนกับว่าไม่รู้จะอยู่ไปเพื่อใคร แม้จะรู้ว่ามันเป็นสิ่งที่ไม่ถูกต้อง คนเราต้องอยู่เพื่อตัวเอง แต่มันก็ไม่รู้ว่าจะทำอะไรไปทำไมและเพื่อใคร เฮ่อ พอก่อนดีกว่า ว่าง ๆ จะมาเขียนเรื่องความประทับใจที่มีต่อป๊า ซึ่งคาดว่าน่าจะเกินร้อยล้านตอน
ก้อยรักป๊าเสมอจ๊ะ